Karijera Franka Sinatre trajala je više od pola vijeka, donijevši mu milione obožavalaca. Ali ko je tačno bio taj živopisni, zagonetni čovek?
Darwin Porter, vodeći američki hroničar “Holivuda zlatnog doba”, u novoj knjizi čeprka po pjevačevim tajnama, otkrivajući nikada ranije ispričane pikanterije o „Starim Plavim Očima”, uključujući noć kada je pijani pjevač skoro naredio “pogubljenje” Elvisa Presleya, njegovu dugu i mučnu aferu sa Judy Garland, ali i priču o filmu pod nazivom „Maskirani bandit” koga nema u njegovoj zvaničnoj biografiji.
To “bacanje svetla” na manje poznata poglavlja života velike zvijezde krasi knjigu „Frank Sinatra, pjevač budoara“. Američki pjevač, glumac i zabavljač čuven po ulogama u filmovima i televizijskim programima oduvijek je važio i za čovjeka sa tajnama. Nije dozvoljavao da u javnost izađu detalji iz privatnog života: veze sa politikom, mafijom čak ni o broju perika koje je mijenjao. Stalno je naglašavao svoju averziju prema objavljivanju ličnih anegdota u publikacijama. Zato do sada nisu iscurile informacije da je glumio u filmu za odrasle. To u ovoj knjizi navodi biograf Porter. Nije čudo što taj detalj upravo izaziva medijsku pažnju.
Priča tvrdi da je od mladosti momak iz Hobokena u New Jerseyu, inspirisan Bing Crosbyem, težnje ka muzici. Sa 19 godina našao se u teškoj situaciji pokušavajući da pokrene pjevačku karijeru. Suočen sa beskućništvom i glađu prihvatio je 1934. rolu u filmu za odrasle „Maskirani bandit“. Biograf tvrdi da je ovu informaciju dobio od Pitera Loforda, člana “Pacovskog čopora”, čiji je Sinatra (uz Dina Martina, Sammya Davisa juniora, Joey Bishopa i spomenutog Loforda) bio najistaknutija ličnost.
Za svoje pojavljivanje u filmu, debitant je navodno nagrađen sa 100 dolara, ali je želio da ovu epizodu zadrži u tajnosti tokom svog života. Sammy Davis junior je navodno 1972. godine kupio kopiju pornića na jednoj privatnoj zabavi.
Uprkos maski koja skriva Sinatrin identitet na ekranu, otkriće o postojanju filma veoma je razbjesnilo tada veoma uspješnog pjevača i glumca sa osvojenim Oskarom. Bez obzira što je Davis mlađi film držao u sefu i odbijao da ga igdje prikaže, Sinatri je svaka šala po tom pitanju teško padala. Prikrio je svoju ozlojeđenost, svjestan da bi prekid veza sa Davisom i „čoporom” mogao dovesti do razotkrivanja njegove „sive“ prošlosti.
Davis je, sa svoje strane, sve vrijeme tvrdio da su mnoge poznate ličnosti tog doba na početku pribjegavale filmovima za odrasle radi preživljavanja u teškim vremenima.
Sinatrino putovanje kroz svijet muzike započelo je u porodičnom baru, gde je promovisao vokalne talente. Nakon toga, 1939. godine počeo je da sarađuje sa velikim bendom Tommya Dorseya što ga je dovelo do slave. Publika širom Amerike ga je prihvatila krajem rata. Njegov pravi proboj došao je 1954. godine kada osvaja Oskara za ulogu u filmu „Odavde do vječnosti“. To jeste ključni trenutak njegove karijere.
Biograf Porter otkriva da je za ulogu u „Maskiranom razbojniku“ bila planirana Joan Crawford znana po nastupima u „filmove za odrasle“ prije nego što je stekla svetsku slavu.
Sinatra je inače bio poznat po brakovima (Nancy Barbato, Ava Gardner, Mia Farrow i Barbara Sinatra) ali i sklonosti da „ruši svaku koja bi mu pala za oko“. U knjizi „Moj život sa gospodinom S.“ lični asistent koji je radio za njega preko 20 godina piše: „Ne samo da je bio blagoslovljen ogromnim talentom.. već je bio prilično nadaren ispod pojasa!! Toliko da je kada su muška odijela prešla na tanke materijale i elegantan stil, „šef“ je bio veoma zabrinut jer nije želio da mu se vidi „istaknuto izbočenje“, pa su njegove pantalone morale da budu izuzetno dobro izrađene!“
Biće da mu je ta „nadarenost ispod pojasa“ odnosno „8 kila između nogu“ na početku bila od vitalne koristi, a kasnije izazivala radoznalost kod brojnih koleginica bez obzira koliko Sinatra nastojao mu da taj „fizički detalj“ i njegova uloga ne ugroze pjevačku ili glumačku slavu.