Pod pritiskom ozbiljnih profesionalnih obaveza i teretom iznenadne slave, Mladen Vojičić Tifa 1. oktobra 1985. godine napušta ’Dugme’ i odlazi u Gabelu na dosluženje vojnog roka.
Sa ’Dugmetom’ je poslednji put nastupio 2. avgusta na koncertu u Moskvi kada je “Bijelo dugme” uz “Bajagu i Instruktore” predstavljalo domaći rock na ’Svjetskom festivalu omladine i studenata’.
Novi pjevač grupe postaje Alen Islamović o kome se i ranije razmišljalo kao dobrom rješenju, a koji je u međuvremenu napustio grupu ’Divlje jagode ’.
1986. godine ’Dugme’ objavljuje svoj novi album “Pljuni i zapjevaj moja Jugoslavijo” na kome se Goran Bregović opet provokativno igrao idejom jugoslovenstva u doba kada je očigledno nacionalizam postajao sve veći i prisutniji. Neke od njegovih ideja za ovaj album koje ipak nisu bile sprovedene jer su bile suviše radikalne ili provokativne: Goran je kao gosta planirao Vice Vukova, pjevača zabavne muzike iz šezdesetih godina koji je zbog nacionalizma tada bio na “crnoj listi”; na omotu je trebalo da se nađe slika “Dvije godine garancije” Miće Popovića, ali kako je on u to vrijeme još uvijek slovio za disidenta, i to pada u vodu, pa se na kraju na omotu našla kineska propagandna slika koja prikazuje moderni revolucionarni ples.
Ploču otvara snimak na kome partizan i narodni heroj Svetozar Vukmanović – Tempo u pratnji Gorana Bregovića i štićenika doma za napuštenu djecu “Ljubica Ivezić” iz Sarajeva, pjevaju staru revolucionarnu temu “Padaj silo i nepravdo”.
Osim politički obojenih pjesama na albumu se našao i instant hit “Hajdemo u planine” kao i balade: “Noćas je k’o lubenica pun mjesec iznad Bosne”, “Te noći kad umrem kad odem kad me ne bude” i “Ružica si bila, sada više nisi”.
Album je izuzetno prihvaćen od publike, uslijedila je opet uspješna turneja, a izdvajamo koncert na beogradskom Sajmištu na kome je sa grupom nastupala i operska pjevačica Dubravka Zubović.