Tarahumare, sebe nazivaju “Raramuri”, tj. “ljudi koji trče”. Osim po tome što su izbjegli španske osvajače u 16. vijeku i sačuvali kulturu stanovanja u pećinama, poznati su po smirenosti i nadljudskoj izdržljivosti, zahvaljujući kojoj trčeći prelaze velike razdaljine na negostoljubivom terenu.
Zabilježen je slučaj jednog istraživača koji je 10 sati na mazgi jahao planinom Sijera Madre, dok je pripadnik plemena Tarahumara istu razdaljinu pretrčao za svega 90 minuta. Pretežno se hrane grahom, voćnim sokovima, ljutim papričicama, divljim zelenim povrćem, kukuruzom i čijom.
Pored domaćeg piva, omiljeno piće Tarahumara je napitak koji se dobija rastvaranjem sjemena čilija u vodi, uz dodatak šećera i malo soka od limete. Slavni dramski pisac Antonen Arto je išao da ih posjeti i prisustvoao njihovom obredu pejotla, halucinogene droge koja se puši. Oni ne prihvataju modernu civilizaciju, niti žele da promijene tradicionalni način života svojih predaka. Veoma su zdravi, fizički izdržljivi i dugovječni. Tarahumare su ovladale tajnom sreće i žive u skladu s prirodom, svijetu bez krađe, ubistava, samoubistva i surovosti.