Najčešće je muzika izravan vodič u onostrano, posrednik za transcendenciju. Uslovno bi muzika mogli podijeliti na vokalnu, ritmičku i instrumentalnu. Vokalna ili vokalna muzika ima veliku ulogu kod brojnih naroda i plemena, koji su se bavili prirodnom magijom. Šamani brojnih naroda od Rusije do Amerike pjevali su svete pjesme i dovodili svoje saplemenike u trans.
Napjevi sibirskih šamana, tuvanska grlena muzika iz Mongolije, muzika Karnataka i Gandharva Veda iz Indije, pjevanje američkih Indijanaca ili australskih starosjedilaca, havajska vokalna muzika , različite su vrste muzika u kojima dominira pjevanje. Od tih primitivnih oblika vokalna muzika se kroz stoljeća razvila do galskog irskog pjevanja, velikih gregorijanskih ili pravoslavnih zborova, dalmatinskih klapa, talijanskog “a cappella” pjevanja, hasidskih nigunim improvizacija ili brojnih istočnjačkih derviških napjeva. Sljedbenici “New Agea” razvili su nove hibridne oblike vokalne muzika. Ritmička muzika temelji se na ritmovima primitivnih plemena iz Afrike.
Najpoznatija je muzičko-ritmička tradicija plemena Yoruba i Fon iz zapadne Afrike, koja je prenesena u Brazil, Karibe te Srednju i Sjevernu Ameriku. Plemenski ritmovi koji su sljedbenike dovodili do transa stvarali su se uz pomoć raznih udaraljki i bubnjeva. Iz ove ritmičke muzičke tradicije razvili su se popularni glazbeni obrasci poput brazilske sambe, rumbe, kubanskog sona, argentinskog tanga. Iz religija Voduna na Haitiju i Santeríje na Kubi nastao je poznati blues muzički ritmički obrazac iz kojeg je ponovno nastao rock and roll.
Instrumentalna muzika razvila se s prvim instrumentima koji su proizvodili tonove. Puhački instrumenti kao što su frula i frula spadaju među najstarije instrumente, ako se izuzmu ritmički instrumenti. Puhački i gudački instrumenti razvijali su se od starog Egipta, preko Kine, Indije, Perzije, pa sve do Grčke i rimske civilizacije. Egipćani su izumili harfu. Grčki i rimski pjesnici pjevali su uz pratnju gudačkog instrumenta lire. Folklorna narodna glazba zaslužna je za razvoj instrumenata u Evropi u srednjem vijeku i renesansi. Trubadurske pjesme u 12. vijekupjevale su se uz pratnju lutnje, žičanog instrumenta.
Iz lire i lutnje razvile su se gitara i tambura koje su pomorci donijeli u zemlje Afrike, Sjeverne i Južne Amerike. U crkvenoj muzici orgulje su u to doba osobito razvijene. Renesansni skladatelji poput Palestrine i Orlanda di Lase, kasnije Pergolesija, jednostavno su utrli put genijalnom Johannu Sebastianu Bachu. Barokni majstor orguljske muzike, Johann Sebastian Bach vjerovatno je najznačajniji za pojam koji danas poznajemo kao klasična glazba. Otkrio je fantastičan svijet harmonije u glazbi na orguljama, koji su slijedili svi kasniji veliki kompozitor.
U obredima svih velikih svjetskih religija od kršćanstva, judaizma, islama, hinduizma, budizma, muzika je neodvojivi dio. Gamelanska muzika s Balija, marokanska Joujuka, veseli napjevi Hare Krišna, pjesme Santo Daime smatraju se temeljima spomenutih kultova. Pravoslavna ili katolička liturgija ne može se zamisliti bez strane svečane pjevane muzike, koja krijepi sljedbenike i sjedinjuje ih s Bogom.