Smatrao je da je orgazmička potencija najvažniji kriterij za psihofizičko zdravlje.
U svakom pogledu, Reich je bio revolucionar koji je želio promijeniti ljude iznutra, ali i izvana. Njegov buntovni revolucionarni karakter vukao ga je ka politici. Bio je aktivni član Komunističke partije Njemačke. Tridesetih godina prošlog vijeka objavio je knjige “Seksualna revolucija” i “Masovna psihologija fašizma”.
Vjerovao je da je fašizam rezultat seksualne represije.
U radničkoj klasi, zdravom proletarijatu, vidio je neobuzdanu seksualnu energiju, ali se nije slagao sa svojim partijskim kolegama, komunistima, koji su željeli da obuzdaju takvu energiju. Zbog svoje “seksualne politike” (SexPol) i otvorene podrške trockistima, izbačen je iz Komunističke partije Njemačke. U mnogim svojim pogledima bio je prilično blizak idejama anarhista. Nacisti su zabranili njegove knjige, a kada je Hitler došao na vlast, morao je pobjeći iz Njemačke 1934. godine. U skandinavskim zemljama pokušao je pronaći nove sljedbenike.
Dok je živio u Oslu (1934-1937) proučavao je mikroskopske protozojske organizme. Eksperimentirao je u laboratoriji i jedno vrijeme bio zaokupljen biologijom. Vjerovao je da složenim fizičko-hemijskim procesom može odvojiti bione (najprimitivniju fazu života) od primitivnih oblika života kao što su protozoe. Uz pomoć mikroskopa tražio je izvore života. On je tvrdio da se jednoćelijski organizmi dijele na one koji razgrađuju organizme (T bacili)) i one koji potiču stvaranje novog života (Pa bions). Došao je do zaključka da nedostatak orgonske energije uzrokuje proliferaciju T bacila u tkivima i izaziva pojavu destruktivnih bolesti poput raka.
Njegova kasnija istraživanja o “Bionu” nisu se svidjela vladajućim naučnim krugovima u Norveškoj. Zbog svojih naprednih ideja, Rajh je bio nepoželjan čak ni u naučnom okruženju inače liberalno demokratskih skandinavskih društava. U posljednjem trenutku prije izbijanja Drugog svjetskog rata, otputovao je brodom u Ameriku.