Biblija, sveta knjiga sa Starim i Novim zavjetom postala je temelj atlantiđanske kulture, sa dvije religije judaizmom i ranim hrišćanstvom. U njoj su Jevreji proglašeni za od Boga izabrani narod, a njihova sudbina direktno je povezana sa “Novom svijetom”.
Prvo je Mojsije poveo Jevrejski narod, predstavnike atlantiđanske magijske civilizacije iz sjevernog Egipta gdje su bili robovi, ka njihovom novom dumu u Hananu. Feničanski semitski narod veoma blizak sa Jevrejskim, vladao je sredozemljem između 8 i 5 vijeka prije nove ere, a pripisuje im se i zasluga za kreiranje prvog kovanog novca. Bio je to period kada se postavio temelj atlantiđanske civilizacije.
Car Solomon je kasnije proširio teritoriju na kojoj su živjeli na jugu do Crvenog mora, a na sjeveru do rijeke Eufrat. Zatim je uslijedio udar Hiperborejaca koji su dolazili sa Sjevera. Prvo su ih porobili Persijanci, pa Aleksandar Makedonski, pa Seleukidi, pa Egipćani, te konačno Rimljani. Rimljani su bili ti koji su početkom naše ere razapeli Isusa Hrista, rabina iz Nazareda, koji je Pontije Pilat smatrao carem Judejskim.
Car Hadrijan zabranio je Jevrejima pristup u Jerusalim i raselio ih po svim rimskim provincijama. Veliki broj Jevreja naselio se u Španiji, zahvaljući dobrim odnosima sa Arapima, gde će do 12 vijeka napraviti veliku i uticajnu enklavu. Sa jačanjem rimokatoličke crkve, Jevreji sa svojom religijom počinju da smetaju moćnim španskim vlastima, koji ih Granadskim dekretom iz 1492 godine protjeruju sa svoje teritorije.
Iste godine par meseci kasnije Kristifor Kolumbo sa svojim brodovima otkriva Ameriku. Jevreji koji su se sklonili iz Španije, prozvani su Sefardima. Na jugu su se prvobitno naselili u zemljana Magreba u Africi, na Balkanu i u Turskoj, a u Evropi su se pomjerali iz Španije u Portugaliju, pa se jedan dio preselio u Njemačku, pa u Francusku, sve dok nisu stigli do Holandije i Engleske.
Protestantska crkva je mnogo više odgovarala jevrejskim iseljenicima od stroge rimokatoličke, koja im je osporavala judaizam. Jevrejski narod je u otkrivanju “Novog svijeta” vidio svoju šansu za ponovnim preuzimanjem atlantiđanske vlasti na planeti, pa je rukovodeći se moćnim strateškim planiranjima, svoje ambicije sproveo u djelo.
Davši punu podršku engleskim, holandskim i francuskim osvajačima SAD, Jevrejski se narod doselio u velikom broju u “Novi svijet”. Polako, ali sigurno osvajali su teritoriju Sjeverne Amerike zajedno sa Holanđanima, Francuzima i Englezima. Za nepunih trista godina hiperborejski Indijanci gotovo su proterani sa svojih ognjišta, nemoćni da se odupru tehnološki razvijenijim i naprednijim predstavnicima atlantiđanske tradicije.
Svijet tehnologije i moderne nauke rođen je iz duha atlantiđanske želje da se vlada materijalnim svijetom.
Neke novije teorije Izraelskih arheologa, tvrde da Izraelci nikada nisu živjeli u Egipatskom dijelu pustinje. Solomon je po njima mitsko ime, nikada nije živio u Judeji niti drevnom Izraelu.