Susan Sontag rodila se u imućnoj trgovačkoj porodici u New Yorku 1933. godine.
Roditelji su joj rano umrli, pa je djetinjstvo provela u internatima koledža u Arizoni i Californiji.
Doktorirala je 1957. godine na studijama sociologije na Harvardu.
Potom je počela da radi kao profesor filozofije na koledžu “City” u New Yorku i objavljuje eseje i kritike u stručnoj periodici (Partisan Review, Harpers, Njujorška književna revija).
S trideset godina izdala je prvi roman “The Benefactor”.
Tek kada joj je 1968. godine izašla prva kolekcija eseja nazvana “Protiv interpretacije”, njena literarna karijera je krenula nezaustavljivom uzlaznom linijom.
Stilovi radikalne volje i Eseji o fotografiji bili su sljedeći naslovi koji su Sontag vinuli do panteona moderne američke intelektualne misli.
Postala je neka vrsta feminističkog ideala, žene koja se znanjem bori za prava žena i za njihovu vodeću ulogu u svijetu trećeg milenijuma.
Poslije knjiga “Bolest kao metafora” i “Sida kao metafora” postala je uzor mnogim ženama u borbi protiv opakih bolesti.
Njen treći roman, historijska melodrama “Vulkanski ljubavnik” postao je međunarodni bestseler.
Uradila je više scenarija za avangardne filmove i kolekciju fotografija sa Eni Libovic pod naslovom “Žena”.
Posljednji roman “U Americi” objavila je 1999. godine.
Iste godine štampala je esej “Zašto smo na Kosovu?”, u kojem je pokušala da pruži intelektualni kredibilitet NATO-ovom bombardovanju SRJ.
Njena velika ljubav i omiljeni pisac bio je Danilo Kiš.
Priredila je knjigu njegovih tekstova pod nazivom “Homo Poeticus”.
Umrla je u New Yorku 2004. godine, a sahranjena u Parizu na groblju na Montparnasseu.