Rođen je 1925. godine u Riu de Žaneiru i kao mladić je pokazao interesovanje za muziku. Sa svojim prijateljem Vinicijusom de Moraesom studirao je filozofiju i klasičnu kompoziciju. Kao plod njihovog novog opuštenog pogleda na svet, protkanog filozofijom tropikalizma, rodila se nova muzička forma bossa nova. Kompozicije „Djevojka sa Ipaneme“, „Desafinado“ ili „Korkovado“ pokazuju ljubav autora prema rodnom gradu, u kojem su se ukrstili nevjerovatni uticaji klasične muzike, džeza, sambe i ritma afričkih doseljenika.
Žobimove pjesme proslavio je širom sveta pjevač João Gilberto, koji je u nadrealističkom filmu Crni Orfej otpjevao nekoliko numera u ritmu bosa nove i učinio da cijeli svijet poludi za njima.
Početkom šezdesetih godina prošlog vijeka Jobimov zvuk urbanog Brazila zapanjio je svijet svojom fantastičnom melodioznošću, neočekivanim harmonijama i ritmom. Jobim je doživio svjetsku slavu kada su njegove pjesme počeli da pjevaju izvođači kao što su Villie Nelson, Franck Sinatra i kasnije Sting. Sarađivao je i sa dva velikana džeza – Luisom Bonfom i Stenom Gecom, ali su njegove prearanžirane kompozicije bile na repertoaru mnogih drugih glasovitih džezera.
Kada je 1994. godine Jobim umro, cijeli Brazil je žalio za velikim umetnikom koji je za sobom ostavio niz vječnih melodija.