Tropikalija ili Tropikalizam kao umjetnički pokret nastao je u Brazilu sredinom šezdesetih godina. Tropikalizam treba tumačiti slično kao i orijentalizam, kao magičku granu imaginacije primjenjivu na svaku sredinu. Zamišljanje tropskih predjela, zavodljivo je kao i zamišljanje orijentalnih pejzaža. U pitanju je esencijalna pozitivna magija, prosto tropikalizam. Ime se odnosilo i na novu muziku koju izvode umjetnici kao što su Kaetano Veloso, Čiko Buarke, Žilberto Žil ili Horhe Ben.
Prema njihovim riječima, ovo su njegovali jedinstven mentalni stav prema životu – hedonističko uživanje u različitosti. Tropikalizam je kao umjetnički pokret nastao aprila 1967. godine u Brazilu, gdje je u Muzeju moderne umjetnosti u Riju održana izložba slika Helija Ojtičiče “Tropikalija”. Pokret je podržan od muzičara kao što su »Oz Mutantes«, Kaetano Veloso, Žilberto Žil, Žal Košta, Toma Ze itd.
Međutim kao preteča tropikalizma smatra se pjesnik Osvald de Andrade koji je 1928. godine napisao slavni »Manifest kanibala« u kom je osmislio koncept antropofagije. De Andrade se zalaže za kulturni kanibalizam koji podrazumijeva umjetnike koji bi konzumirali različite stvari iz svih društava svijeta i integrisali ih u svoja djela. Pjesnik se žestoko protivi američkom i evropskom kulturnom imperijalizmu i zahtjeva opštu pobunu umjetnika širom svijeta.
Nastavljači De Andradeovih ideja pjesnici okupljeni oko imena »Poesia Concreta«, Augusto i Heroldo de Kampos, te Decio Pinatori svojim slobodnom stihovima utrli su put umjetnicima Tropikalizma. Na pomenutoj Ojtičičinoj izložbi, nastupio je bend »Oz mutantes« koji je pokušao da u svojoj muzici spoji klasične brazilske i afro ritmove sa avangardnim rokenrolom. Njihov hit »Tropicalia« došao je na dvadeset i prvo mjesto Bilbordove svjetske top liste.
Godine 1968. pojavila se muzička kompilacija »Tropicalia – ou Panis et Circencis«, koja se danas smatra za muzički manifest tropikalizma, na kom su nalaze numere Kaetana Velosa i Žilberto Žila, a koje izvode pomenuti autori pojačani sa Narom Leao, Tom Zeom i »Oz Mutantes«. Kaetano Veloso i Žilberto Žil su pisali politički angažovanu tropikalističku poeziju i pozivali brazilski narod na duhovnu pobunu, što je dovelo do toga da su morali da napuste Brazil i žive u izgnanstvu.
Vojna policija se spremala da pohapsi umjetnike Tropikaliste, pa su Kaetano, Žilberto i Čiko Buarke odabrali evropske prijestonice za svoj egzil. U Londonu je Veloso snimio jedan od svojih najljepših albuma, prepun lirske nostalgije za rodnom grudom, a kralj karnevalske sambe Čiko Buarke je jedno vrijeme proveo u Budimpešti o kojoj je napisao izvrstan roman.
O danima Tropikalističke euforije u Brazilu krajem šezdesetih godina, Kaetano Veloso je skoro napisao autobiografiju nazvanu »Tropical Truth: A Story of Music and Revolution in Brazil”. Kada je 1985. Godine u Brazilu uspostavljen demokratski režim pomenuti umjetnici su se trijumfalno vratili u svoju domovinu.