Željko Bebek odlučuje tada da napusti stalni posao u Savezu zajednica socijalnog osiguranja Bosne i Hercegovine i da, iako oženjen i sa malim djetetom, krene u rizičnu avanturu života od svirki tj. pjevanja.
U početku su pretežno svirali u manjim gradovima, posebno u Zenici. Ubrzo shvataju da im basista Jadranko Stanković ne odgovara, otpuštaju ga marta 1974. godine i pozivaju Zorana Redžića daim se pridruži.
Slijedeći singl sa pjesmama “Glavni junak jedne knjige” po tekstu pjesnika Duška Trifunovića i “Bila mama Kukunka, bio tata Taranta” gotovo istovremeno su 1974. godine objavili “Jugoton” i “Diskoton” jer je Bregović, suprotno uobičajenim pravilima poslovanja, potpisao i sa “Diskotonom” ugovor za singl.
Podiže se velika prašina, cjelokupna štampa piše o izdavanju istog singla kod različitih diskografskih kuća što svakako uveliko potpomaže prodaji ploče.
Prvi veći nastup grupa “Bijelo dugme” je imala na BOOM festivalu u Ljubljani maja 1974. godine kada supredstavljeni kao nove nade, a tog ljeta sviraju i u popularnom hotelu Croatia u Cavtatu gdje ujedno pripremaju materijal za svoj prvi album.
Treći singl sa pjesmama “Da sam pekar” i “Selma” (autor teksta pjesnik Vlado Dijak), objavljuju 30. avgusta 1974. godine što predstavlja prijelomni trenutak u karijeri grupe jer obje pjesme bilježe veliki uspjeh i izbacuju ih u prvi plan.
Tokom septembra “Bijelo dugme” je sviralo kao predgrupa Jugoslovenskoj pop selekciji Tihomira Asanovića, a oktobra u ljubljanskom studiju “Akademik” za svega dvadesetak dana snimaju svoj debi album “Kad bi’ bio bijelo dugme” koji je objavljen krajem novembra.
Prije zvaničnog objavljivanja albuma učestvuju 9. novembra na Skopskom festivalu, gde izvode pjesmu izvesnog Grigora Koprova i gde doživljavaju jednu od najvećih bruka u svojoj karijeri, kako je kasnije objašnjavao Bregović, jer je Bebek nevješto pjevao na makedonskom, a sindikalni festival nikako nije bio okruženje za njih.