Presuda se izriče bivšem načelniku Službe državne bezbjednosti (SDB) Srbije Jovici Stanišiću i njegovom pomoćniku Franku Simatoviću Frenkiju, čime će se završiti rad Haškog tribunala na procesuiranju ratnih zločina počinjenih tokom rata u Bosni i Hercegovini.
Stanišića (73) i njegovog pomoćnika Simatovića (73), haški sud je 30. juna 2021., poslije ponovljenog suđenja, osudio na po 12 godina zatvora zbog pomaganja zločina koje su u BiH 1992. počinile Crvene beretke.
Nepravosnažnom presudom, Stanišića i Simatovića je sud tada proglasio krivim za pomaganje i podržavanje progona, ubistva, deportacije i prisilnog premještanja Muslimana i Hrvata iz Bosanskog Šamca, s proljeća 1992.
Optužbi da su odgovorni za brojne druge zločine u Hrvatskoj i u još četiri bosanske opštine, Stanišić i Simatović su prvostepenom presudom bili oslobođeni.
Tom presudom je utvrđeno i da nije dokazano da su Stanišić i Simatović bili učesnici u udruženom zločinačkom poduhvatu čiji je cilj bilo trajno i nasilno uklanjanje nesrba sa velikih dijelova teritorija Hrvatske i BiH.
Sud je kao dokazano, u nepravosnažnoj presudi Stanišiću i Simatoviću, prihvatio da je to zločinačko udruženje postojalo i da su u njemu učestvovali drugi čelnici Srbije, tadašnje Republike Srpske Krajine i Republike Srpske.
Po presudi, Stanišić i Simatović su za taj poduhvat znali, ali nisu dijelili zločinačku namjeru s drugim učesnicima.
Na tu presudu žalbe su uložili branioci, tražeći da Stanišić i Simatović budu oslobođeni ili da im kazne budu skraćene.
Žalbu su, međutim, uložili i tužioci koji zahtijevaju da Stanišić i Simatović budu proglašeni krivim i za druga zlodjela u BiH, u Kninskoj Krajini i u istočnoj Slavoniji, te da im kazne budu pooštrene.
Od izricanja presude, juna 2021., Stanišić i Simatović su u sudskom pritvoru u Ševeningenu.
Proces Stanišiću i Simatoviću – uključujući prvo i ponovljeno suđenje – najduži je u istoriji suda u Hagu i traje već 20 godina.
Stanišića i Simatovića uhapsile su vlasti Srbije tokom operacije Sablja poslije ubistva premijera Zorana Đinđića 2003. godine. Stanišić je bio prebačen u Hag 11. juna, a Simatović 30. maja te godine.
U prvom pojavljivanju pred sudijom, obojica su izjavila da nisu krivi.
Prvo suđenje je počelo, poslije jednog neuspješnog pokušaja, u junu 2009.
U maju 2013., Haški tribunal je prvostepenom presudom Stanišića i Simatovića oslobodio krivice za zločine u Hrvatskoj i BiH, 1991-95, za koje su bili optuženi.
Tužioci su uložili žalbu, a apelaciono vijeće Tribunala je u decembru 2015. poništilo prvostepenu presudu i naložilo novo suđenje koje je počelo u junu 2017., a završilo se novom prvostepenom presudom 30. juna prošle godine.
Stanišić je cijelo ponovljeno suđenje proveo na privremenoj slobodi u Beogradu zbog bolesti.
Kako su ranije utvrdili ljekari u Hagu i u Beogradu, Stanišić godinama pati od hronične bolesti organa za varenje (paučitis) i teške depresije.
Stanišić i Simatović su, odlukom suda, i tokom prvog procesa više puta bili privremeno puštani iz pritvora.
Sud je Stanišiću, kao izdržani dio kazne do izricanja prvostepene presude 2021., priznao 1.934 dana koje je proveo u pritvoru od prvog hapšenja 2003. godine.
Simatović je, kako piše u prvostepenoj presudi, do juna 2021. u pritvoru izdržao 2.348 dana kazne.
Svojim odlukama bez presedana koje se tiču genocida, ratnih zločina i zločina protiv čovečnosti, Međunarodni sud je pokazao da visoki položaj nekog pojedinca više ne može biti zaštita od krivičnog gonjenja.
Sud je pokazao da lica osumnjičena da snose najveću odgovornost za počinjena zverstva mogu biti pozvana na odgovornost, kao i da krivica treba da bude individualizovana, štiteći čitave zajednice od toga da budu prozvane “kolektivno odgovornim”. Međunarodni sud je doprineo neospornom utvrđivanju istorijskih činjenica, boreći se protiv poricanja istine i pomažući zajednicama da se suoče sa svojom nedavnom prošlošću. Zločini počinjeni širom ovog regiona ne mogu se više poricati.