Tvorac je kultnog romana “Balkanija”, a njegovi intervjui su uvijek prepuni zanimljivih detalja. Na početku osvrnuo se na rad svoje sestre Marine.
– Marina je autentična, talentovana glumica sa veoma naglašenom političkom i socijalnom inteligencijom, koja je uspješno odglumila da je konceptualni umjetnik i performer. Poslije svih medijskih i društvenih uspjeha, ona nije u stanju da prevaziđe ego, da se skloni od iluzija uma. To je u njenoj autobiografiji previše vidljivo i nefilozofski, nepristojno naglašeno. Pisati o sebi iznošenjem banalnih činjenica kao “majka me je strogo držala, tukla, terorisala i nije mi dozvoljavala da izlazim poslije devet sati uveče”, ili “muž me nije zadovoljavao u krevetu, a onda sam slučajno zatrudnela”, ili “Aboridžini su mi ličili na dinosauruse”, ili “ u Beogradu me ne vole jer sam uspjela, dok su oni sa kojima sam počela – ostali gubitnici”, tipičan je uobražen, malograđanski pogled slavnog zapadnjaka na anonimne istočnoevropske korjene. Od početka našeg čovječanstva računa se da je ukupno živjelo oko trideset milijardi ljudi. Svi oni imali su biografije koje se mogu svesti na: rodio se, patio, bio srećan i umro. Varijante toga su umjetnički i filozofski beznačajne. Iskustvo je pogrešno shvaćena budućnost. Niko ništa nije naučio ni iz istorijskih ni iz ličnih grešaka, ako ih uopšte ima, jer priroda je savršena, ali je mi ne razumijemo. Umjetnik je sredstvo ostvarenja svoje umjetničke ideje. Ako fokusira sebe umjesto svog djela – a to ovih dana čini moja sestra – umjetnik izdaje ideju umjetnosti. Prošlost ne postoji drugačije nego kao poredak fotona u memorijskim slikama. Svaka autobiografija je lažni, imaginarni scenario lične prošlosti, koja ne samo da ne postoji nego nikada nije ni postojala iz jednostavnog razloga što je uvijek sadašnji trenutak, stalno je sadašnjost. U starosti, ljudi često mitologiziraju ulogu svoje ličnosti jer se boje smrti, i pretjerano rade kada to više nikome, a posebno njima samima nije potrebno. Očigledno, ona ni karijeru ni život ne umije da završi na iskreno duhovan način – otmjeno distancirana od bajki o sebi, svom djetinjstvu i porodici, od izmišljenih patnji koje preuveličava, bezobzirno neosjetljiva na mnogo veće patnje drugih ljudi, onih koji su je naivno smatrali prijateljem, i opsjednuta sobom. Osnovna vibracija njene autobiografije jeste nedostatak ljubavi za Boga i potpuno nerazumijevanje suštine Bića. Iskreno, nemam nikakav interes da pažljivo čitam šta ona kaže o njoj ili o meni, zanimaju me samo ideje, a u Marininoj autobiografiji ih nema, a nema ih odavno ni u onome što nazivamo “savremena umjetnost”.
Da li je Vaša spiritualna avantura započela još u djetinjstvu i šta vas je vodilo ka inženjerstvu i filozofiji?
– Da ne bih upao u slatku zamku pripovijedanja o sebi, a da ipak odgovorim na pitanje, ispričaću događaj u kom sam osjetio dejstvo natprirodnog i neposredno doživio Teslinu misao “čovjek je automat kosmičkih sila”. Jedanaestog novembra 1976. stigao sam vozom u Rijeku, luku na Jadranskom moru; bilo je veče, vedro i hladno. Ne razmišljajući ušao sam u autobus za turističko mjestašce Opatiju. Uz vozača i konduktera bio sam jedini putnik. Poslije pola sata našao sam se na pustom kupalištu. Lutajući obalom u potrazi za prenoćištem, ušao sam u prvi osvjetljen hotel. Zvao se Resident. Popio sam u baru jedan kampari i otišao pravo u sobu. Zatvorio sam vrata, upalio svjetlo i odjednom osjetio priliv neizmjerne žive sile u organizam, kao šok. Prvo stomačni, a potom i svi drugi mišići spontano su počeli veoma snažno i brzo da mi se grče i opuštaju, a svijest su mi obuzele zapanjujuće nove ali sasvim sređene misli, kristalno jasne i toliko upečatljive da ih se i sada detaljno sjećam. Počeo sam da zapisujem ono što mi je samo od sebe naviralo, i činio sam to bez prestanka punih devet sati, u nadsvjesnom transu, kako bih to danas nazvao. Ujutru, na podu preda mnom bilo je preko stotinu stranica rukopisa, a bio sam tako svjež i odmoran kao da sam najdublje prespavao. Izmerio sam temperaturu: ispod lijevog pazuha bila je 38,6 °C, dok je ispod desnog bila normalna, 36,5 °C. Takođe sam primjetio da mi je kanal lijevog uha do vrha pun ušne masti, dok je u kanalu desnog uha uopšte nije bilo. Pogledao sam šta sam napisao. Tekst se odnosio na građu materije, na vrijeme, prostor i posebno svjetlost, od koje se, kako je pisalo u dnu strane, sastoji sva teška masa. Prva stranica počinjala je jednačinom C x D = CS, koja je značila: continuum x discontinuum = cijeli svijet. Ispod te formule apsolutne cjeline bila je i bilješka: nula je suma svih brojeva. Te noći napustio sam poeziju i filmsku režiju i postao bogotražitelj u žudnji za istinom. Nisam ja odlučio da se bavim vremenom – neko viši od mene uradio je to kroz mene, a ja se tome nisam opirao. Zato sam još uvijek živ, dok ne završim zadatak.
Prva knjiga o okultnom svijetu koju ste pisali bila je o tarotu. Da li ste se njime ozbiljnije i bavili?
– Još kao student beogradske Akademije za pozorište, film, radio i televiziju (kasnije FDU) gledao sam budućnost glumicama i prijateljima u šolji od kafe i bacajući obične karte. Nisam to shvatao mnogo ozbiljno, ali kad sam počeo da pogađam i kad su proročanstva počela da se doslovno ispunjavaju, zamislio sam se i nabavio okultnu literaturu, koja je u to komunističko vrijeme (sedamdesete godine 20. vijeka) bila rijetka i oficijelno ismijavana kao praznoverje. Tako sam naišao i na tarot, koji ima mnogo verzija; čak je i Salvador Dali crtao tarot karte. Odlučio sam da privatno štampam samo Velike arkane, jer u to vreme nije postojala nijedna knjiga o tarotu na srpskom. Knjiga nema slovnih grešaka jer su je slagali u štampariji Doma gluvih, koji zbog svog nedostatka imaju savršenu koncentraciju, a dali su i najpovoljniju cijenu. Oglas za knjigu “Tarot – Velike arkane” naslovljen sa “Sami saznajte svoju sudbinu”. U “Politici” su odbili da štampaju s pismenim obrazloženjem tadašnjeg direktora da “u samoupravnom socijalističkom društvu ne postoji sudbina”. Knjiga je izašla 1979. godine, Tito je još bio živ i zdrav. Tek godinu dana kasnije shvatio sam da sam nesvjesno opet bio oruđe proviđenja: na naslovnu stranu stavio sam nultu arkanu zvanu Budala, bezbrižnog šetača kroz život kojeg pas grize za lijevu nogu. Ta prva knjiga imala je tačno 88 stranica. Mjesecima kasnije sve se to potvrdilo: Titu je amputirana lijeva noga, a umro je u 88. godini. Onda sam počeo da se šalim: 1983. objavio sam “Tarot – Male arkane” sa crvenim koricama i pričao prijateljima “Evo, sad će da odu komunisti s vlasti”. I zaista, te iste godine na vlast je došao Gorbačov i počela je razgradnja Sovjetskog Saveza. Godine 1988. izdao sam još jednu, privatnu knjigu jer sam slutio rat – “Psihičke sile i spiritizam”, koja je sadržavala spiritualne stavove i spiritističku tehniku Teslinog velikog prijatelja i čuvenog naučnika iz 19. veka, Vilijama Kruksa (konstruisao je prve katodne cijevi). Spiritualizam je vjerovanje da materija potiče iz duha, a spiritizam je tehnika komunikacije sa dušama koje više nisu u tijelu. Kruks se ovim bavio na strogo naučni način, kao eksperimentalni fizičar, i dokazao je da elektromagnetski kompleks koji zovemo dušom može da egzistira odvojeno od naše tjelesne atomsko-molekularne strukture, kao i da se sa njim može komunicirati ne samo preko ljudskih medijuma već i pomoću aparata. Tarot karte su simboli mogućih elemenata ljudskog života, koje kombinacijom više karata pokazuju kako kosmičke sile oblikuju zbivanja naše svakodnevice. Danas imamo i naučne metode ličnog ispitivanja sudbine, kao što je efekat svjesnog putovanja kroz vrijeme u hipomagnetskim Kozirjevljevim ogledalima.
Smataju Vas za jednog od najboljih poznavalaca života i djela Nikole Tesle, izdali ste mnogobrojne knjige i studije o njemu. Zašto je propao pokušaj svjetskih naučnika da Tesla bude zaboravljen i da li takav negativan stav prema našem geniju postoji i danas?
– I kvantna mehanika i relativizam udarili su u spoznajni zid (CERN). Njihove ideje su iscrpljene i nisu dale očekivane rezultate; iz relativizma preko stotinu godina nema nikakve upotrebljive tehnologije kontrole vremena u fizičkim i biološkim procesima, a kvantna mehanika nije ostvarila svoje najvažnije ciljeve: da pronađe osnovnu opeku građe materije, da shvati atomsko jezgro i omogući kontrolisanu čistu fuziju (bez štetnih zračenja). Ostalo je da se ispitaju još samo Teslin luminoferozni etar i loptaste munje kao makromodeli elektrona, protona i neutrona od kojih je sav stvarni svijet. Njegove najvažnije eksperimentalne rezultate danas niko ne zna da ponovi. Tesla nije bio samo tehnološki i naučni um već i filozof prirode, čije su vizije prirodnih zakona i principi pronalazačkog rada bili podjednako duboko lični i duboko kosmološki, ali pripadaju jednoj novoj nauci – etarskoj fizici budućnosti. Avangardna svjetska nauka polako se okreće Tesli. Nije riječ ni o komercijalnim ni o univerzitetskim segmentima naučnog mišljenja, već javnosti nepoznatim pikovima privatne svjetske moći – čvorovima difuzne mreže svjetskih upravljača globalnog informatičkog i scijentističkog čovječanstva u kom su svi pojedinci povezani sa svim drugim pojedincima kanalima svjetskih telekomunikacija, i to na samo dva opšta principa: srodnosti ideja i nivoa inteligencije. Međutim, ono što ih sve fundamentalno spaja jeste subjektivna relacija prema vremenu kao suštini nove civilizacije. Sve dosadašnje civilizacije zasnovane na ontosu prostora (tj. na prostoru kao njihovoj suštini) samo su istorijske činjenice. U Teslinom planetarnom društvu sva će energija biti crpljena iz nepotrošivih i besplatnih prirodnih izvora. On je ukazao na to da je Zemlja jezgro ogromnog generatora i da rotacijom elektriše sporiju jonosferu milijardama volti i ampera, da čovječanstvo zapravo živi u sfernom kondenzatoru neizmjerne snage, koji se sam od sebe neprestano puni i po želji se može prazniti. Postoji jonosfera (faza), dielektrik (atmosfera) i Zemlja (nula). Imamo, dakle, i kondenzator i strujno kolo koje daje prirodni elektricitet neograničene snage, to jest čistu energiju koja ne trpi nikakvu konverziju: izvršava rad i u istom obliku vraća se u prirodnu sredinu, u sistem planete Zemlje.
Ko se zapravo najviše plaši Tesle u Srbiji?
– Spisak je dugačak: osoblje Muzeja Nikole Tesle u Beogradu, koje uporno odbija da objavi cijeli Teslin naučni arhiv u kom su osnove potpuno nove fizike, i među kojem nema nijednog jedinog stručnog kustosa (elektroinženjera niti filozofa prirodnih i egzaktnih nauka); zatim akademici SANU, posebno Odeljenje za fiziku i matematiku, kao i Odjeljenje tehničkih nauka – nijedan akademik se ne bavi Teslom, a ponuda RAN (Ruske akademije nauka) da se osnuje zajednička istraživačka komisija glatko je odbijena. Naša naučna zajednica uporno ignoriše Teslinu etarsku fiziku, koja ima veličanstvene eksperimentalne rezultate. Na primjer, u patentu iz 1905. za transmitovanje električnih talasa kroz prirodne sredine, Tesla je detaljno opisao eksperimentalni set kao i račun po kom je moguća brzina propagacije Teslinih nehercijanskih talasa kroz Zemlju jedan i po put brže od svjetlosti – pedeset puta brže, kao i “brzinom srazmjernom udaljenosti”, to jest trenutno. Našem beogradskom Fakultetu za fiziku ne pada ni na pamet da ovaj ekspriment ponovi jer bi to oborilo specijalnu teoriju relativnosti koju priznaje zvanična nauka i njima priredilo univerzitetsku neudobnost. Njih naprosto ne interesuje naučna istina. Zaboravljaju da je zvanična evropska nauka do Kopernika, praktično do 16. vijeka, tvrdila da se Sunce okreće oko Zemlje.
Tesla vam je poslužio kao veliki uzor i za brojne inovacije i patente koje danas pravite, od Tesla-vode do novih generatora?
– Ni Teslin indukcioni, takozvani asinhroni motor nije konceptualno dovoljno proučen. U njemu se nalazi još neotkrivena tajna rotacije nebeskih tijela i rotacije uopšte. Ubrzano kretanje Teslinog jajeta proističe iz promene geometrije polja, a ne iz dodavanja kvantuma magnetske sile. Rad ovog motora izgleda jasan, baš kao što je nekada, prije Galileja i Njutna, svakome izgledalo jasno da je težina tijela uzrok njegovog slobodnog pada. Od drugih Teslinih enigmi, neproučene su: radio-tehnika (više neometanih emisija na istoj frekvenciji) sa dvanaest u suštini neprimenjenih radio-patenata; struktura materije (“Običavao sam da razbijam atom ne oslobađajući nikakvu energiju” – izjava N. Tesle iz 1923. godine); gravitacija (model gravitacionog motora sa olovnim rotorom i statorom od stakla, koji radi jednom godišnje reagujući na konstelaciju planeta); teorija etra (materija se strukturira iz etra i ponovo rastvara u etar po jednostavnim matematičkim zakonima, ali nešto više materije nastaje nego što nestaje – odatle povremene kosmičke katastrofe); Teslini medicinski aparati i dejstvo Teslinih niskofrekventnih talasa na rad mozga (izazivaju kontrakciju i dilataciju subjektivne vremenske baze, tj. promjenu psihološke sekunde).
Vaš naučni institut koji ste osnovali bavi se vremenom. Da li je cilj ovladavanje vremenom i njegova konačna spoznaja?
– Radimo u potpunoj tajnosti da bismo bili efikasni. U toku je promjena naučne paradigme od pojma energije na pojam vremena, čija spoznaja rješava sve probleme, u utopiji TESLIJANA rađa se novo čovječanstvo:
1. Korišćenje slobodne kosmičke energije iz okruženja, što će dovesti do ukidanja novca i klasičnog bankarskog sistema i uvođenja neiscrpne ekonomije kakva već postoji u informatičkom domenu: jednom proizvedene, ideje i informacije samo se šire i umnožavaju, suprotno robi koju kad prodam, više ne posjedujem;
2. Prenos ljudskog fizičkog i velikog dijela intelektualnog rada na vještačku inteligenciju, što bi već sada bilo moguće ako bi vojne budžete usmerili na robotizaciju svakodnevnog života; suvišno je i napominjati koliko bismo životnog vremena oslobodili za duhovni rad i rješavanje pravih problema kakvi su bolest, starenje i smrt, kao i kosmički smisao života;
3. Uspostavljanje prirodnog autoriteta duhovno-naučne elite planetarnog društva umjesto neprirodnih, vještačkih elita kao što su aristokratska (po krvi), vojno-ekonomska (silom oružja) i vjersko-politička (služi se tajnim društvima i zavjerama). Ovo će, naravno, ići najteže i najsporije jer zahtjeva proširenje individualne svjesnosti u univerzalnu svijest; drugim riječima, novi temelj religije, filozofije i nauke. Međutim, rješenje je jasno: novi dizajn ovog temelja pojaviće se odmah po otkrivanju i prepoznavanju ontološke prirode vremena kao najopštijeg zakona cjelokupne promjene u univerzumu. Znate, dragi prijatelju, Tesla je smatrao istinitom Budinu ideju o “ja” kao o iluziji. “Zaista”, govorio je, “mi nismo ništa drugo do talasi u subjektivnom prostoru i vremenu i kada ti talasi iščeznu, iza nas ne ostaje ništa… Nema individualiteta. Ne može se reći da talas u okeanu ima individualnost. Postoji samo iluzorno sljedovanje talasa jednog za drugim. Vi niste ista osoba koja ste bili juče; i ja sam samo niz približnih egzistencija, ne potpuno istih. Ovaj lanac je ono što proizvodi dejstvo trajnosti, slično pokretljivosti slike, a ne moja subjektivna i pogrešna predstava o mom realnom životu”.