Ljudi koji su već bili na stadionu počeli su panično bježati.
Igrači oba tima, rukovodstva i službene osobe sakrile su se u podnožju tribina.
Paljba je na trenutak stala, u 15.30, ali onda je postala još žešća.
“Igrači Željezničara, jedan po jedan, predvođeni fizioterapeutom Kukrićem i trenerom Starovlahom, bježali su prema obližnjim stambenim zgradama u zaklon. Sudije i delegati u službenim prostorijama čekali su da utihne pucnjava sa obližnjih brda Šanac i Vraca. Igrači Rada, vidno preplašeni, šćućureni jedan pored drugog, čekali su povoljan trenutak da aerodromskim autobusom pobjegnu sa stadiona”, zapisao je tada reporter Oslobođenja, čuveni Fuad Krvavac.
Dalje šta se dešavalo znaju oni koji treba da znaju. Oni koji ne znaju, da ih je zanimalo, saznali bi u prethodnih 30 godina…