Naredbu je dao 1566. godine Sulejman Veličanstveni, a projektant je bio Mimar Hajrudin. Most je čvrsto stajao 427 godina dok nije uništen u toku agresije na Bosnu i Hercegovinu, 9. novembra 1993. godine od strane Hrvatskog vijeća odbrane (HVO). Obnovljen je nakon rata i ponovno otvoren za javnost 23. jula 2004. godine.
Stari most ima izražen luk širok 4 metra i 30 metara dug koji svojom visinom od 24 metra, na najvišem mjestu, dominira rijekom Neretvom. S oba kraja završava s jednim obrambenim tornjem, Hellebija na sjeveroistoku i Tara na jugozapadu, koji se zajedno nazivaju “mostari” (carinici na mostu po kojima je grad dobio ime). Luk je napravljen od lokalnog kamena “tenelija”, a njegov oblik je proizvod mnogih nepravilnosti koje su nastale deformacijom intradosa (unutarnje linije luka). On se može opisati kao kružnica koja je s obje strane pritisnuta. Umjesto temelja, most počiva na vapnenčkim upornjacima koji se na razini rijeke nastavljaju zidinama koje nose tornjeve.
S obzirom da su mnogi podaci o njegovoj izgradnji misterij, poput pitanja kako je bila podignuta njegova drvena konstrukcija, kako je kamen transportiran na lokaciju, te kako su drveni potpornji izdržali devetogodišnju izgradnju, on se može smatrati jednim od najvećih arhitektonskih dostignuća svog vremena.
Danas je jedan od najposjećenijih spomenika u ovom dijelu Evrope. Posjećuje ga više miliona ljudi svake godine, te je najčešće fotografisani objekat u Bosni i Hercegovini. Uz most se vežu visinski skokovi stari četiri i po vijeka, a skakači su ujedno “mostari“ ili čuvari mosta, još i danas.
Stari most je rekonstruisan i potpuno obnovljen 2004. godine. Finansirali su je Grad Mostar, Svjetska banka, Evropska banka za obnovu i razvoj, te Turska, Italija, Hrvatska i Nizozemska.
Jula 2005. godine, Most je uvršten na listu UNESCO-vih zaštićenih spomenika kulture.