O strahotama na Bikavcu je pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) svjedočila Zehra Turjačanin. Spaljivanja civila vršena su na još desetak drugih lokacija.
Prema podacima Haškog tribunala, samo u maju i junu 1992. godine, ubijeno je više od 60 posto Bošnjaka sa područja opštine Višegrad.
Tokom rata od 1992. do 1995. godine ubijeno je oko 3.000 višegradskih Bošnjaka, a u haškim presudama istaknuto je i da je Višegrad bio podvrgnut “jednoj od najnemilosrdnijih kampanja etničkog čišćenja u bosanskom sukobu“.
-Ovaj zločin, zajedno sa “živom lomačom” u Pionirskoj ulici 14. juna 1992. godine, predstavlja jedan od najstrašnjih, monstruoznih i kolosalnih ratnih zločina koji su srpske oružane formacije počinile tokom agresije i genocida u Republici Bosni i Hercegovini i jedan od najokrutnijih zločina poslije Drugogo svjetskog rata na tlu Evrope.
Srpski zločinci na čelu sa Milanom Lukićem su 27. juna 1992. godine, baš kao i trinaest dana ranije u Pionirskoj ulici, natjerali 72 bošnjačka civila u kuću Mehe Aljića, u naselju Bikavac u Višegradu, većinom žene i djecu, te starije osobe, gdje su ih zaključali, a nakon toga žive zapalili. Na kuću su prvo pucali, zatim ubacili bombe, a nakon toga je zapalili. Preživjela je samo jedna osoba i to Zehra Turjačanin – navode iz Udruženja “Žena-žrtva rata”.
Za ovaj strašni zločin na Bikavcu pravosnažnom presudom Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju u Hagu osuđen je samo zločinac Milan Lukić na doživotnu kaznu zatvora. Sredoje Lukić, kao i Oliver Krsmanović za ovaj zločin nisu odgovarali, jer sudovi nisu mogli utvrditi njihovo prisustvo, iako je Haško tužilaštvo, odnosno Tužilaštvo Bosne i Hercegovine tražilo da ih se pravosnažno presudi za učešće i u navedenom zločinu. Ono što se desilo 27. juna 1992. godine, na Bikavcu, kao i 14. juna 1992. godine u Pionirskoj ulici klasičan je primjer “žive lomače”, najokrutnijeg i najmonstruoznijeg ratnog zločina. Dok žrtve ovaj događaj pokušavaju sačuvati od zaborava s porukom da se zlo nikada i nikome ne ponovi, vlasti manjeg bosanskohercegovačkog entiteta i Općine Višegrad pokušavaju i danas, na sve moguće načione, odbaciti pravdu, sakriti istinu i izbrisati pamćenje o agresiji i genocidu u Višegradi i Republici Bosni i Hercegovini. Posmrtni ostaci žrtava ni do danas nisu pronađeni i dostojno ukopani.
Godine 2023. Udruženje “Žena – žrtva rata” je, u saradnji sa autorom doc. dr. Erminom Kukom izdalo Naučnu monografiju “Živa lomača – Bikavac u Višegradu (27. juni 1992)”, da bude trajan dokument i podsjetnik tog zločina – zaključili su iz Udruženja “Žena-žrtva rata”.
Za zločine počinjene u Višegradu do sada je osuđeno 18 osoba, od kojih troje pred Haškim tribunalom.
Ukupno je presuđeno 247 godina zatvorske kazne, a doživotna kazna zatvora izrečena je Milanu Lukiću, koji je uhvaćen u Argentini 2005. godine.
Trenutno se pred Sudom BiH vodi postupak protiv Milomira Đuričića i Vukadina Spasojevića za ratne zločine protiv nesprskog stanovništva na području Višegrada.
I ove godine u spomen žrtvama biće spuštene ruže niz rijeku Drinu s mosta Mehmed-paše Sokolovića.