Međutim, bilo je trenutaka kada su se teorije, jednom odbačene kao puka nagađanja, pokazale kao istinite. Recimo ona o Johnu Lennonu da je pod nadzorom američke vlade…
Ranih sedamdesetih otkriveno je da je američka vlada, posebno Federalni istražni biro (FBI), pratila Lennona poznatog po muzici i aktivizmu. Zvaničnici FBI-a su bili zabrinuti da su njegov uticaj i antiratni stav ozbiljna pretnja nacionalnoj bezbjednosti.
Bio je stranac koji se miješao u američku politiku
Kada je John Lennon 1971. došao u Njujork sa urednom vizom, Nixonova administracija je bila upletena u „Vijetnamski nered“, a približavali su se izbori 1972. godine. Bivši Beatl se protivio ratu na istoku Azije i družio sa ekstremno ljevičarskim i anarhističkim političkim aktivistima kao što su Abbie Hoffman i Jerry Rubin. Predsednikova administracija ga je stoga vidjela kao trostruku pretnju – bio je stranac koji se miješao u američku politiku, bio krajnji ljevičar i bio uticajni glas na mnogo mladih koji će prvi put glasati. Dakle, FBI je dobio zadatak da istraži Lennona i vidi koliko je angažovan u aktivnostima koje bi opravdale njegovu deportaciju.
Prikupljane su informacije o njegovim svakodnevnim aktivnostima, praćeno je njegovo kretanje i slušale njegove komunikacije. Sve ovo finansirali su američki poreski obveznici.
John Lennon je mogao sebi priuštiti najbolje advokate, pa svi pokušaji deportacije nisu uspeli. Nakon što je Nixon dao ostavku i Gerald Ford postao predsjednik, pokušaji proterivanja su prestali, a „prvi Beatl“ je 27. jula 1976. dobio zelenu kartu i postao stanovnik Sjedinjenih Država. Ostao je da živi u Njujorku.
Vlada SAD zaista pomno pratila slavnog muzičara
Nakon što je Mark David Chapman decembra 1980. ubio Lennona, istoričar i univerzitetski profesor Jon Wiener (imenjak osnivača časopisa Rolling Stone) punih 14 godina borio se da FBI objavi dosije o Lennonu u skladu sa Zakonom o slobodi informacija. Na kraju se pokazalo koliko je vlada SAD zaista pomno pratila slavnog muzičara.
Ovo otkriće je potvrdilo ono što se ranije uvijek odbacivalo kao teorija zavjere. Weinerova knjiga „Daj mi malo istine: FBI dosije Džona Lenona“(Gimme Some Truth: The John Lennon FBI Files) otkriva zabrinutost Richarda Nixona da bi muzičar stvarno mogao da mu ugrozi šanse za reizbor pošto su izbori 1972. bili prvi na kojima su 18-godišnjaci imali pravo glasa. Pre toga ste morali da imate 21godinu. Svi su znali da su mladi najjače antiratno biračko tijelo, pa je pitanje bilo kako slavne ličnosti mogu da upravo njih uvuku u politički proces?
Lennon je bio prilično zainteresovan da postane dio pokreta koji se suprotstavlja Vijetnamskom ratu i pokušava da pobedi Nixona.
Zato se John Edgar Hoover, šef FBI, lično zauzeo po pitanju Lennona kao ozbiljne nacionalne pretnje. To je pismom naznačio predsedniku Nixonu.
Ugrožena nacionalna sigurnost
Kada je kopija tog pisma, mnogo godina kasnije, stigla kao odgovor na Jon Weinerov zahtjev o pravu na slobodu informacija, cijeli tekst je bio zatamljen, zajedno sa još 200 drugih stranica, na osnovu ubeđenja da bi navodno njihovo objavljivanje ugrozilo nacionalnu bezbjednost.Poslije brojnih pravnih peripetija, Vrhovni sud na kraju je dozvolio Weineru da publikuje sve osim deset dokumenata.
Inače, Lennonov dosije postoji od 1972. godine, kada se „pametni Beatl“ živeći u Njujorku pridružuje Novoj ljevici i antiratnom pokretu. Napori administracije da „neutrališu“ muzičara bili su impresivni. Dosije sadrži brojne izvještaje povjerljivih doušnika sa detaljima o svakodnevnom životu antiratnih aktivista, dopise Bijeloj kući, transkripte TV emisija u kojima se Lennon pojavljivao i više predloga da ga policija uhapsi zbog optužbi za drogu.
Knjiga „Daj mi malo istine“ istovremeno na fascinantan način dokumentuje eru kada je rok muzika imala stvarnu političku snagu a kultura mladih dovela u pitanje status Vašingtona. Takođe osvjetljava načine na koje su se kasnije administracije (Reagana, Busha i Cintona) borile da očuvaju tajnost vladinih krajnje nečasnih aktivnosti.
Lennonov slučaj pokazuje koliko stvarnost ponekad može podržavati najnevjerovatnije sumnje.