U nastavku njegov prijedlog prenosimo u cijelosti:
“Sarajevo je amalgam istočne i zapadne kulture i civilizacije, prostor gdje se susreću i prepliću materijalne i duhovne vrijednosti civilizacija koje su bile prisutne na prostoru Sarajeva i Bosne.
Zbog toga Sarajevo u svojim unikatnim sedimentima baštini grandiozna djela kulturno-historijskog naslijeđa koja ga vrlo visoko pozicioniraju na globalnoj mrezi atraktivnih gradova.
Sarajevo, čija geneza počinje od grada-utvrde Hodidjeda iz vremena srednjevjekovnog Bosanskog kraljevstva, se kao urbano mjesto počinje ravijati sredinom 15-tog stoljeća podizanjem brojnih zadužbina Isa-bega Ishakovića: džamija, saraya, tekija, bezistana, hanova, mostova, sahat-kula, česama i šadrvana, hamama, mlinova i dućana.
Na načelu: “u mahali se stanuje a u čaršiji posluje”, Sarajevo nastavlja rasti, i u vrijeme gazi Husref-bega postaje zapadni centar Otomanske imperije i jedan od najljepših gradova osmanskog carstva, sa više od 300 javnih objekata, sa najvećom čaršijom u zapadnom dijelu carstva, sa hiljadama kuća, vrtova i česama, sa više od hiljadu dućana, brojnim sarajima, hanovima, divnim kamenim mostovima, džamijama, crkvom i sinagogom za Jevreje koji su sredinom 16 stoljeća, poslije protjerivanja iz Španije, našli utočište u SarajevuMnogi putopisci toga vremena su bili oduševljeni ljelotama šeher Sarajeva.
Tako će Evlija Čelebija polovinom 16 stoljeća napisati da “ postoje brojni gradovi po imenu Saraj na zemlji, ali da je ovaj bosanski, kameni Šeher-Sarajevo od svih naprednijih, ljepši i življi.“, dok pjesnik M. Nerkesi piše: ”Sličan njemu među gradovima nije stvoren. On je mladež na licu zemlje, saraj među izvorima i vrtovima, jedinstven na svijetu…”
Sa Austrougarskom, krajem 19. i početkom 20. stoljeća, dolaze moderni evropski trendovi. Sarajevo se planski razvija, grade se putevi, administrativni objekti, škole, bolnice i fabrike.
Arhitektura secesije i eklektički pristup u formiranju arhitektonskig izraza je u Bosni dobio sasvim novu interpretaciju – dolazi do “stapanja” sa vrijednostima bosanske i islamske tradicionalne arhitekture, prvo kroz “pseudoorijentalni izraz” da bi se u konačnici stvorila bosanska varijanta secesionističke arhitekture, odnosno “bosanski blok” kao novi i zaseban arhitektonski stil u koji su integrisane vrijednosti višestoljetnog naslijeđa Bosne.
Grade se nove poslovne i stambene palate, muzeji, pozorišta, banke.
U Sarajevu djeluju brojni arhitekti i umjetnici: Josip Vancaš, Karlo Paržik, Josip Pospišil, Rudolf Tonnies, Wittek Iveković, itd., koji upravo u Sarajevu projektuju i izvode najljepša djela iz njihovog arhitektonskog opusa.
Zbog toga bi bilo izuzetno važno da Vlada KS, u saradnji sa Gradom Sarajevom i općinama Stari Grad i Centar, uz podršku nadležnih stručnih institucija, izradi legislativno-operativni program obnove fasada iz austro-ugarskog perioda u okviru prostornog obuhvata HUK, koji bi bio realiziran u periodu 2025-2030.Generalnim programom i pojedinačnim projektima bi bili obuhvaćeni radovi sanacije, rekonstrukcije i restauracije, te koloristička obrada fasada čime bi bio vraćen prvobitni izgled zgrada iz vremena austro-ugarske.
Time bi Sarajevo dobilo novu dimenziju privlačnosti i atraktivnosti, jer bi kroz jedinstveno prožimanje obnovljenih spomenika kulturno-historijskog naslijeđa iz vremena osmanskog i austro-ugarskog perioda potvrdilo svoj unikatni kulturno-civilizacijski identitet”, poručio je Zvizdić.