“Predsjednik Srbije Aleksandar Vučić se već 17 puta susreo sa predsjednikom Ruske Federacije Vladimirom Putinom. Vučić je 2019. godine u Moskvi dobio Orden Aleksandra Nevskog, koji je obično dodjeljivan velikim ruskim ličnostima. To je bio jedan od najsretnijih trenutaka u njegovoj političkoj karijeri”, navodi se u analizi “Rusija i pioniri autokratije: Kako Kremlj destabilizuje Evropu”, čiji je autor novinar i univerzitetski profesor Thomas Brey.
Dodaje se da režim u Srbiji pokušava da provede politiku “srpskog sveta” po uzoru na sličan projekat “ruskog svijeta”.
“Ovaj velikosrpski program bio je jedan od uzroka krvavih ratova tokom raspada Jugoslavije”, piše u analizi.Podsjeća se da Srbija nije uskladila svoju politiku sa EU i da nije uvela sankcije Rusiji.
“Nacionalna aviokompanija Air Serbia i dalje nekoliko puta nedjeljno leti za Moskvu i druge ruske gradove. U blizini grada Niša na jugu Srbije postoji Rusko-srpski humanitarni centar, koji kritičari na Zapadu smatraju centrom za ruske obavještajne službe”, navodi se u analizi.
Dodaje se da su provladini mediji u Srbiji glavni nosioci ruske propagande.
“Još važnije je da su to srpski zvaničnici, posebno oni na visokim državnim pozicijama, oni koji u prvom redu šire proruske i antizapadne narative”, piše u analizi.Dodaje se da je u tim medijima “Rusija uzdignuta do neba, dok je Zapad doslovno demonizovan”.
Navodi se da Vučić u svojim intervjuima za zapadne medije zapravo širi rusku propagandu.
Ističe se da se, iako je Njemačka najvažniji partner Srbije, ona često prikazuje u vrlo negativnom svjetlu u Srbiji.
U analizi se navodi da, “bilo da je riječ o Putinu iz Rusije, Orbanu iz Mađarske, Vučiću iz Srbije ili Ficu iz Slovačke – sistemi njihove političke kontrole i očuvanja vlasti svuda su isti”.”Na prvom mjestu je novi nacionalizam, koji se podstiče tvrdnjom da susjedne zemlje, NATO, SAD ili EU prete sopstvenoj naciji”, piše u analizi.
Pored centralizovanih i cenzurisanih medija, navodi se u analizi, ključno oruđe za očuvanje vlasti su i sistematsko potkopavanje svih državnih institucija kao što su parlament, vlada i ministarstva, pravosuđe, lokalne vlasti i nezavisna nadzorna tijela.
“Takođe, tržište rada je politički instrumentalizovano. Mnoge pozicije u administraciji i privredi mogu se dobiti samo preko vladajuće stranke SNS. Nije ni čudo što nevjerovatnih deset odsto ukupnog stanovništva čine članovi SNS-a. Ovi članovi igraju ključnu ulogu u manipulaciji izborima, jer su obavezani da od svojih porodica i kolega prikupe sigurne glasove”, piše u analizi.
Dodaje se da Vučić, “kao u nekoj rijaliti TV, kao sveprisutni predsjednik održava javnost u stalnoj uzbuđenosti”.”Gotovo svaki dan pojavljuje se na TV ekranima, često govoreći satima kako bi građanima izložio važne, velike, nevjerovatne ili dramatične priče, kako to najavljuju vladini mediji. To su priče o zavjerama, organizovanom kriminalu, scenarijima straha za budućnost, spektakularnim stranim investitorima, postavljanju temelja ili otvaranju modernih bolnica, puteva, fabrika, željeznica i elektrana”, navodi se u analizi.
Dodaje se da se pri tom “potpuno briše granica između šefa države i same države”, jer Vučić “neprestano tvrdi da je on omogućio ovo ili ono, kao da je uložio sopstveni novac”.
U analizi se ističe i da, iako je marginalizovana opozicija u Srbiji uglavnom isključena iz političkog života, nekoliko kritičnih medija, novinara i političara svakodnevno je predmet napada i stavljanja na stub srama od strane vladinih medija.
“Neprestano ih optužuju da žele da ubiju predsjednika, da kleveću svoju domovinu u inostranstvu, da su korumpirani i nemoralni, i da ih kontrolišu strani obajveštajci. Kako bi slaba opozicija mogla da preti predsjedniku ili – kao što se često tvrdi – njegovoj porodici, kada on može po svom nahođenju da upotrebi policiju, obavještajne službe, pa čak i vojsku?”, navodi se u analizi.