Rođena je 1952. godine u Skoplju, a u Sarajevo je došla kao šestogodišnja djevojčica. Završila je Srednju medicinsku školu, a zatim je upisala glumu. Njena prva uloga bila je u Čehovljevoj drami “Višnjik”, glumila je Varju.
Javnosti će ostati poznata kao glumica koja je bila izuzetno talentovana, a nikada nije žudila za isticanjem. Bila je protagonistica u filmu “Hasanaginica” reditelja Aleksandra Jevđevića, a scenarij je pisao cijenjeni književnik Alija Isaković.
Neka od ostvarenja u kojima je također glumila su: “Igmanski marš”, “Miris dunja”, “Od zlata jabuka”, “Moj brat Aleksa”, “Kod amidže Idriza”, “Dobro uštimani mrtvaci” i drugi. Lista njenih filmova je uistinu opširna, jer gotovo da ne postoji reditelj sa kojim ova glumačka legenda nije sarađivala.
Mlađa publika zapamtila je po ulozi Mubere Polovine u humorističnoj seriji “Viza za budućnost” Sulejmana Kupusovića. Bila je to prva poslijeratna bh. serija koja se počela emitovati 2002. godine. Dogodovštine porodice Husika su i danas gledane, iako se serija prestala emitovati 2008. godine.
Igrala je u predstavama ” Izgubljeni sin”, “Woyzeck”, “Hamlet”, “Medeja”, “Tartuffe”, “Višnjik”, “Legenda o Ali-paši”, “Derviš i smrt” itd. Bila je aktivna na pozorišnim daskama i tokom agresije na našu zemlju devedesetih godina.
Treba spomenuti i predstavu “Biće, biće” rađenu prema tekstu Sene Mustajbašić, a u režiji Sulejmana Kupusovića. Sa Senadom Bašićem, Gordanom Boban i Izudinom Bajrovićem je na humorističan i pomalo tužan način utjelovila priču o balkanskom mentalitetu u kojem dominira ideja patrijarhata.
Osvojila je brojne nagrade, među kojima je Zlatni lovorov vijenac za doprinos umjetnosti teatra MESS 2002. godine. Predstavom “Višnjik” Narodnog pozorišta Sarajevo 2004. godine obilježila je 30 godina umjetničkog rada i tom prilikom uručena joj je Plaketa Grada Sarajeva.
Dobitnica je i Šestoaprilske nagrade Grada Sarajeva, 2014. godine, a nakon uručenja nagrade je izjavila da se povlači sa scene, nakon 40 godina rada. Preminula je tri godine kasnije, a njen odlazak predstavlja neopisiv gubitak za kulturnu scenu.