Izgrađen je po naredbi Mehmed-paše Sokolovića, osmanskog velikog vezira od 1571. do 1577. godine, koji je bio porijeklom iz Bosne. Više od četiri stoljeća prkosi vremenu i nijemi je svjedok historije tog kraja.
Riječ je o nacionalnom spomeniku Bosne i Hercegovine koji je dug oko 120 metara i duž kojeg devet kamenih stubova pravi 11 lučnih otvora. Od 2007. godine nalazi se na listi svjetske baštine UNESCO-a.
Jedinstveno kameno zdanje stoljećima spaja obale Drine i ljepotom zadivljuje prolaznike.
Bio je inspiracija mnogim umjetnicima, a pisac Ivo Andrić je za roman “Na Drini ćuprija” 1961. godine dobio Nobelovu nagradu za književnost.
Univerzalna vrijednost mosta u Višegradu je nepobitna sa historijskog i arhitektonskog stajališta. Most je predstavnik jednog historijskog perioda u razvoju graditeljstva i mostogradnje, a izgradio ga je Mimar Sinan, jedan od najpoznatijih graditelja Osmanskog carstva.
Poseban značaj mosta je u tome što svjedoči o usvajanju i prilagođavanju tehnika tokom dugog historijskog procesa. Također svjedoči o važnim kulturnim razmjenama između različitih civilizacija. Njegova simbolična uloga je značajna u historijskom smislu, posebno s aspekta različitih konflikata koji su se dešavali tokom 20. vijeka.
Na mostu Mehmed-paše Sokolovića u Višegradu 2019. godine izvršena je zvanična primopredaja upotrebne dozvole za pomenuti objekat, koji je restaurirala Turska agencija za saradnju i koordinaciju (TIKA).
Radovi na obnovi mosta preko Drine, na istočnoj granici Bosne i Hercegovine, trajali su tri godine.
Obnova mosta je jedan od najvećih projekata TIKA-e na Balkanu. Cilj je bio očuvanje zajedničkog nasljeđa u BiH, koje se prenosi budućim generacijama.
Most Mehmed-paše Sokolovića je u 20. stoljeću dobio i svoje krvave obrise. Tokom Drugog svjetskog rata, ali i tokom agresije na BiH ’90-tih godina prošlog stoljeća, Bošnjaci su ubijani na tom mostu i bacani u Drinu, što potvrđuje i činjenica da su prilikom povlačenja vode iz jezera Perućac pronađeni posmrtni ostaci nekoliko stotina osoba.