Bursać je u svojoj poruci pokazao zapravo koliko mu Sarajevo znači.
“Sarajevo, grade moj, sretan ti Dan! Ti si ono što me smiruje, što me hrabri, što me čuva, što mi daje snagu! Ti si grad i više od grada. Ti si način života, ti si ljubav, ti si svaki onaj Sarajlija i Sarajka, koji svojim hodom oživljava vene kucavice – ulice Grada Heroja. A najviše, ti si Sloboda, nepokolebljiva, prkosna i neukaljana. Miris, pjesma, boja, dodir – dodir majčine ruke, dodir koji odnosi bol i daje snagu, eto to si ti! Takvog te znam i baš takav si Grad dok me čuvaš! Sretan ti ovaj Dan, grade moj!”, napisao je Bursać.
Podsjećamo, 6. aprila 1945. godine, “zajedničkim naporima i žrtvama sarajevskih patriota – Srba, Muslimana i Hrvata” oslobođeno je Sarajevo. Na ovaj isti dan, 6. aprila 1994. godine Sarajevo je opet trebalo svoje građane i patriote da ga još jednom oslobode.
Osnivačem grada Sarajeva smatra se Isa-beg Ishaković, a sam grad su izgradili starosjedioci. Napravljen na raskrsnici rimskih puteva, nikao je grad koji je još tada bio raskrsnica kultura i religija i nakon više od 500 godina to i ostao.
I zbog takve specifičnosti, Sarajevo je u svojoj historiji trpilo mnoge nedaće. Jedna od najvećih je pohod Eugena Savojskog, koji je krajem 17. vijeka opljačkao i do temelja spalio Sarajevo koje je tada bilo jedan od najvećih gradova na Balkanu.
Nakon što su Austro-Ugari okupirali Bosnu i Hercegovinu 1878. godine, sarajevski orijentalni štih, susreo se sa evropskim. Austro-Ugari su industrijalizirali Sarajevo, uveli nove stvari u grad, pa je Sarajevo postalo prvi evropski grad sa tramvajem. Gradile su se škole i kulturne institucije. U to vrijeme sagrađen je i Zemaljski muzej.
Za vrijeme Prvog svjetskog rata, Sarajevo nije pretrpilo značajnija razaranja. Iako pod snažnim utjecajima iz Beograda, Sarajevo se nije našlo na listi interesa tadašnjeg režima i dinastije Karađorđevića. Arhitektonska slika grada ostaje gotovo nepromijenjena, industrija nazaduje, društvena nezadovoljstva radnika rastu, tako da se može reći da Sarajevo kao grad između dva svjetska rata uglavnom stagnira i nazaduje.
Od prvog dana rata, 6. aprila 1941., kralj, Vrhovna komanda Jugoslovenske vojske, vlada i njene razne institucije, te dio diplomatskog kora, povlačili su se i u općoj pometnji i panici bježali iz Beograda prema Sarajevu. Tako se tih aprilskih dana u gradu i njegovoj okolini stekao, u bjekstvu i iščekivanju evakuacije, šarolik svijet vezan uz politički i diplomatski establišment Kraljevine Jugoslavije. Iz Sarajeva su se kralj i vlada povukli prema Nikšiću, odakle su već 16. aprila 1941. odletjeli u Atinu i dalje na Bliski istok pod britansku zaštitu. Dva dana kasnije Jugoslovenska kraljevska vojska je kapitulirala. Sarajevo se našlo u sastavu ustaške NDH, a faktički pod njemačkom okupacijom.
Jugoslovenska armija započela je akciju oslobađanja Sarajeva 28. marta 1945. godine. U akcijama su učestvovali drugi, treći i peti korpus JA, 11. i 13. krajinska brigada, 18. srednjobosanska brigada, artiljerijska i tenkovska jedinica. Nakon žestokih borbi 6. aprila 1945. godine slomljen je otpor Nijemaca i pripadnika NDH i Sarajevo je oslobođeno. Do kraja ove akcije, 10. aprila oslobođeni su i Visoko, Kakanj te Busovača.
U antifašističkoj borbi od 1941 do 1945. godine, 10.961 građana Sarajeva dalo je svoje živote. Stradalo je 412 Bošnjaka-muslimana, 106 Hrvata, 7.092 Jevreja, 1427 Srba, te 16 Crnogoraca, jedan Makedonac, pet Slovenaca i 12 ostalih.
47 godina kasnije, na dan oslobođenja grada, Sarajevo je započelo još jednu bitku. Od početka agresije i opsade, pa do 31. jula 1995. u Sarajevu je ubijeno, umrlo od gladi, hladnoće i nestalo 11.541 civil, od kojih 1.598 djece. Materijalna šteta koju je grad pretrpio tokom agresije i opsade, prije svega kroz razaranja stambenog fonda i uništenje kulturnog blaga i privrednih objekata i saobraćajnica, je neprocjenjiva.
Također, treba napomenuti i da je 6. aprila 1992. godine, tadašnja Evropska zajednica priznala Republiku Bosnu i Hercegovinu kao nezavisnu državu. Nažalost, dok se zastava sa Ljiljanima vijorila ispred zgrade UN-a u New Yorku, počelo je granatiranje starog dijela grada i otpočela je najduža blokada jednog grada u historiji ratovanja, Olimpijskog grada Sarajeva.
Kao i svakog 6. aprila – na Dan grada Sarajeva priređuju se brojne manifestacije, građani, pogotovo oni koji su preživjeli i pamte njegovu opsadu prisjećaju se i kroz svjedočanstva govore o tom mračnom periodu, ali ipak radosni jer se duh glavnog grada BiH izdigao iznad svih strašnih dešavanja koja su nailazila i prolazila.
Na kraju možemo sa sigurnošću reći da 6. april nije samo datum na kalendaru – to je dan kada se slavlje pretvara u izraz zahvalnosti za sve ono što je Sarajevo preživjelo i postiglo. Dan grada Sarajeva potiče na očuvanje tradicije, promicanje međukulturnog dijaloga i zajedničkog rada na izgradnji budućnosti u kojoj su sjećanje na prošlost i nade za sutrašnjicu nerazdvojni. Ovaj dan nas podsjeća da je grad, bez obzira na sve izazove, uvijek bio i ostao simbol nade, snage i zajedništva.