Boks je bio njegov život! Sa 16 godina je počeo da trenira ovaj sport u BK “Pula”, i poslije samo tri godine osvojio je titulu prvaka Jugoslavije u poluteškoj kategoriji.
Upravo tada počinje blistava karijera ovog asa. Prvi veći uspjeh na međunarodnoj sceni ostvario je 1969. kada je u Bukureštu postavio vicešampion Evrope. Dvije godine kasnije u Madridu je osvojio zlatnu medalju, a 1973. u Beogradu odbranio titulu najboljeg Evropljanina u poluteškoj kategoriji.
Zlato za zlatom
Na Olimpijskim igrama u Minhenu 1972. godine Parlov je osvojio zlato u nezaboravnom finalu protiv Kubanca Karilja. U ovom spektakularnom meču oba rivala su završavala na podu. Meč je prekinut u drugoj rundi kada se Kubanac četvrti put našao u nokdaunu.
Dominaciju u poluteškoj kategoriji Parlov je potvrdio i u Havani 1974, kada je osvojio titulu amaterskoj prvaka svijeta u poluteškoj kategoriji. Po završetku amaterske karijere otisnuo se među profesionalce. Nastavio je u istom stilu i 10. jula 1976, u nezaboravnom meču na “Marakani” savladao Italijana Domenika Adinolfija i osvojio titulu profesionalnog prvaka Evrope u poluteškoj kategoriji, u verziji Svjetskog bokserskog saveta (WBC).
Dvije godine kasnije Parlov je postao i svjetski šampion, savladavši Argentinca Migela Anhela Kuelja, nokautom u 9. rundi.
Parlov je ostao upamćen kao jedan od najboljih jugoslovenskih sportista 20. vijeka.
Osam puta bio je prvak Jugoslavije, pet puta prvak Balkana, dva puta svjetski i jednom evropski prvak, a osvojio je i zlatnu medalju na Olimpijskim igrama u Minhenu 1972. godine.
Kao amater Parlov je imao 310 borbi, od čega samo 13 poraza. U profesionalnoj karijeri, u 29 mečeva, zabilježio je 24 pobjede, tri poraza i dva “remija”.
Koga u Jugoslaviji nisi smio dirati?
Jugonostalgičari često ističu da su u bivšoj zemlji postojala dva čovjeka sa kojima niko nije smio da se kači… Jedan je bio Tito, a drugi Mate!
Parlov je bio najjači Jugosloven. Muškarci su mu se divili, imitirali su ga, a žene su uzdisale za njim.
Bio je najbolji na svijetu. Na vrhuncu karijere bio je nepobjediv, a oni koji su se bavili borilačkim vještinama znali su da ne bi potrajali ni sekundu sa šampionom. Bilo je i onih koji su ga provocirali i od kojih je sa osmjehom okretao glavu.
“Nisam nikad bio agresivan, mada sam bio žestok. Nisam se tukao od osnovne škole, niti sam imao probleme van ringa. Nisam ih ni tražio! Bilo je svakakvih iskompleksiranih tipova. Htjeli su da se dokažu na čovjeku koji je osvojio nekakve titule. Ali to sam izbjegao. Okrenem se u stranu ili pređem na neku drugu priču”, govorio je Mate Parlov.
Bio je zaljubljenik u poeziju, znao napamet na stotine pjesama narodne muzike.
Parlov je preminuo 29. jula 2008. godine. Posle teške i kratke bolesti preminuo je u 60. godini u bolnici u Puli.
Slavko Štimac: Bio svjetski šampion, a služio je u kafiću gdje su ga provocirali i vraćali za šećer
“Parlov je obilježio moju mladost. Imao je status heroja u mojoj porodici i mnogim drugim porodicama širom Jugoslavije”, rekao je Štimac koji u predstavi o legenadrnom bokseru tumači glavnu ulogu.
“Bio je zanimljiva ličnost, ta diskretnost, možda zanesenost, volio je poeziju, znao je puno pjesama raznih pjesnika. Čudno je živio, radio je u svom kafiću pred kraj karijere u Puli i sam posluživao. Bio je svjetski šampion, a posluživao je ljude kafom. Neki su ga vraćali po šećer, vodu, ljudi su ga provocirali, a on nije reagovao ni na šta”, rekao je Štimac, a piše Kurir.