Autorica filma je Arijana Saračević Helać, a on predstavlja priču o čovjeku koji je 5. aprila 1992. u Skupštini RBiH javno i u živom TV prenosu pozvao građane na odbranu od agresije.
Iz BKC-a navode da se raspoloženje građana pretvorilo u odlučnost za otporom, te da se taj javni poziv građanima da brane grad i sa današnje distance pokazuje kao najracionalniji potez.
Budući da sistem za mobilizaciju nije postojao, a Teritorijalna obrana bila je rasturena, Vikić je tada jedinice popunio javnim pozivom. Odaziv je bio velik, a najviše su se odazvali sportisti. U prvih sedam dana specijalcima se pridružilo oko 500 ljudi. Osim njih, ogromnu podršku u ljudstvu dali su rezervni sastav policije, te uposlenici iz policijskih stanica.
Kako je ratni sastav Specijalne jedinice MUP-a RBiH brojao 1.200 ljudi, Vikić je, uz aktivni sastav, brzo popunio svoju jedinicu. No, prije toga, prvi zadatak bila mu je obrana Televizije Sarajevo i zgrade Skupštine RBiH.
Dragan Vikić je prethodno bio dokazan i kao komandir, ali i kao sportista sa najvišim sportskim priznanjima.
Početkom aprila u Specijalnoj policiji bilo je oko 36 posto Srba, 20 posto Hrvata, a ostalo su bili Bošnjaci, uz desetak Slovenaca.