Dugotrajan i veoma brutalan proces izvodio je posebno obučen dželat koji je počiniocima zlodela pravio što više posjekotina prije nego što umru ili izgube svijest. Ova drevna kineska metoda mučenja se zbog toga danas smatra jednom od najokrutnijih i najbrutalnijih koje je osmislio ljudski rod.
Samo porjeklo metode nije poznato, međutim, procedura nije bila komplikovana za izvođenje; zahtjevala je drveni stub, osuđenika i dželata sa oštim predmetom kojim je uklanjao tkivo žrtve sloj po sloj. Obično je počinjao od grudi, sa kojih je skidao mišiće sve dok rebra osuđenika ne bi počela jasno da se ocrtavaju. Zatim bi prešao na ruke, pa na butine.
Istraživači se danas spore oko toga koliko dugo je žrtva mogla da izdrži ovakvu vrstu mučenja, međutim, ono što se zna je da je nakon što bi izdahnula bila obezglavljena, a udovi bi bili odsječeni i položeni u korpu. Momenat “rasparčavanja” prema konfučijanskoj misli kažnjava osuđenika u ovom ali i u slijedećem životu jer je prema njihovom učenju sakaćenje nečijeg tijela najstrože zabranjeno.
Kako kineski zakon nije precizirao nikakav poseban način na koji bi se izvodila kazna, čin lingčija se razlikovao od regiona do regiona. Neki izveštaji govore da su pojedini osuđenici bili mrtvi za manje od 15 minuta, dok su se drugi mučili satima – kada su morali da izdrže i do 3.000 posjekotina. Sve ovo bi zavisilo od dubine reza, kao i od nivoa vještine dželata ali i težine zločina.
Koliko je čitav proces bio bolan i nasilan najbolje svjedoče slučajevi optuženih za lakša krivična djela koji su osuđeni na ovaj vid kazne, a u čijim slučajevima bi se predstavnici vlasti sažalili i vremenski ograničili vrijeme patnje. Takođe, često se dešavalo da dobrostojeće porodice podmite dželata, koji bi već sa prvim rezovima ubio osuđenika.
Nisu se svi počinioci suočavali sa mogućnošću da budu osuđeni na ovako surovu kaznu, jer je lingči bio “rezervisan” samo za najgore prestupnike i vrste zločina kao što su izdaja, masovno ubistvo ili ubistvo roditelja. Većina istraživača danas smatra da su mnogi izvještaji o ovoj kazni vjerovatno preuveličani i uklopljeni u senzacionalističku zapadnjačku priču o Kinezima kao “divljacima”.
Međutim, jedan takav slučaj je zabilježen i fotoaparatom početkom 20. vijeka. Tom prilikom je snimljeno pogubljenje Fu Ču Li-ja koji je osuđen za ubistvo svog gospodara na kaznu lingčija i to samo dvije nedelje prije nego što je zvanično i zabranjen.